Este luns amencimos co patio asolagado. Xa en días anteriores mirabamos polos ventanais e… “ata víamos ondas coma no mar”. As profes botaron un cangrexo e un peixe para que se vira como nadaban e ata unha lombriz semellaba afogar na auga.
Nin decir ten que o patio “nivelado está”. O pseudo xardín que nos fixeron desauga ao patio polo muro de formigón e… o patio soporta todo menos aos nenos e nenas que non podemos estirar as pernas e desfogar da dura xornada. Así se proxectan as obras novas! (patios sen sumidoiros nin desaugadoiros, teitos que meten auga coma paxes… e mentres profes, nenos e dirección, a exercitar a paciencia!. Aquí nos vedes a varias clases “disfrutando” do espectáculo.
Nin decir ten que o patio “nivelado está”. O pseudo xardín que nos fixeron desauga ao patio polo muro de formigón e… o patio soporta todo menos aos nenos e nenas que non podemos estirar as pernas e desfogar da dura xornada. Así se proxectan as obras novas! (patios sen sumidoiros nin desaugadoiros, teitos que meten auga coma paxes… e mentres profes, nenos e dirección, a exercitar a paciencia!. Aquí nos vedes a varias clases “disfrutando” do espectáculo.
Que barbaridade!!!, aínda que ven mirado e debido á cantidade de auga que tedes no patio, sería ben programar unhas clases de natación para pequerrechos que seguro que as aproveitaban ben. Ou botar renacuaxos e ver como fan o ciclo. É cuestión de botarlle imaxinación e resignación...
ResponderEliminarSorte e que se amañen pronto e para sempre as deficiencias. Bicos para tod@s.